بهبود بدغذایی بچه ها با کلید بهشت:
یک‌دسته‌ی بزرگ و خیلی خیلی عزیز از مراجعین من را بچه ها تشکیل می‌دهند!
معمولاً بچه‌ها وقتی با والدین‌شان مراجعه میکنند، والدین شروع میکنند به شکایت از بدغذایی بچه ها.
من هم تاکید دارم بدغذایی بچه جلوی خودش گفته نشود!
وقتی جلو بچه به او گفته می‌شود:
- بد غذا
- بی‌اشتها
- غذا دوست نداری
این تگ و لیبل که بهش می‌زنید، بار دارد و هیچوقت نباید جلو بچه گفت تو غذا دوست نداری!
و حتی نباید جلوی شخص دیگه، بگین که بچه من خیلی بد غذاست!
معمولا وقتی که ما با یک مادری روبرو هستیم که خیلی از بدغذایی بچه شکایت دارد و بچه هم سوء رشد دارد:
“اولین کاری که ما می‌کنیم این نیست که تمرکزمان را روی غذا دادن بچه بگذاریم”
“اولین کاری که می‌کنیم تمرکز را روی مادر بچه می‌گذاریم”
به‌خاطر اینکه:
- وقتی‌که حال یک مادر خوب نیست
- وقتی یک مادری در آرامش نیست
- وقتی یک مادر دچار تنش است
- وقتی یک مادر خسته‌است
- وقتی یک‌مادری اصلا وقت مفید برای خودش ندارد و پر از اضطراب است
یکی از بیشترین جاهایی که این غذا دادن آسیب می‌خورد همان‌جاست!
و این تنش‌ها خودش رو بروز می‌دهد، بدون اینکه مادر بداند و بخواهد.
بیشتر ببینید:
یک‌کلید خیلی مهمی را یک‌مشاور بزرگواری به من سال‌ها پیش یاد دادن و ایشون آقای دکتر محمد مهر بودن، ایشون به من گفتن:
خانم دکتر اگر می‌خواهید با فرزندتان خوب به تعامل برسید، باید یک اصلی را خیلی خوب بدانید…
“و این اصل چهار حرف دارد، بهشت است”
بهشت چیست؟
بهشت بازی است، زبان جدی بچه‌ها زبان بازی است!
من نه به‌عنوان یک متخصص تغذیه بلکه به به‌عنوان کسی که مادر دو تا بچه است یک بچه حدود هشت‌ساله و یک بچه حدود دو و نیم‌ساله دارم…
بنابراین کاملاً با رفتارهای عجیب و غریب بچه ها موقع غذا خوردن ارتباط تنگاتنگ دارم.
اون حرصی هم که یک مادر می‌خورد، وقتی‌که بچه‌اش غذا نمی‌خورد آن را هم کشیده‌ام و می‌دانم چیست.
اما چه کار باید بکنیم؟
بهشت به شما کمک می‌کند !!!
همان‌طور که گفتم زبان جدی بچه ها بازی است، من با نیکا چه کار می‌کنم؟
- حتما بازی می‌کنم
- حتما کتاب می‌خوانیم
- حتما در اتاقش می‌رویم و باهم سرگرم می‌شویم
- هر دفعه باید یک خلاقیت به خرج بدهیم
بازی‌هایی که نیکا دوست دارد موقع غذا خوردن با بازی هایی که خواهر بزرگش لینا دوست داشت کاملاً متفاوت است!
همینطور که خلق‌وخو و تفاوت سلیقه درمورد بزرگسال صدق می‌کند، درمورد بچه‌ها هم صدق می‌کند.
یعنی ممکن است که شما دو تا بچه را با یک روش بازی‌کردن نتوانید بهشون چیزی را بگویید.
بنابراین نیاز به خلاقیت مادر دارد و بازی صبوری می‌خواهد.
اتفاقاً وقتی شما سرگرم بازی با بچه هستید زمان خیلی خوب برای آن است که خودتان را از اضطراب‌های دائمی محیطی که به شما وارد می‌شود دور کنید.
بیشتر ببینید:
نکته بعدی همراهی است، هرچه بچه شما بزرگ‌تر می‌شود، نقشش پررنگ‌تر است!
یعنی به بچه نگویید که برو غذا بخور، برو اینو بخور، اگر خوردی ظرفش را … ، این خیلی حس بدی را به بچه می‌دهد.
برو نه، بجای برو بگویید:
- بریم غذا بخوریم
- بیا غذا بخوریم
- بیا باهم سالاد درست کنیم
- بیا تصمیم بگیریم امروز چه غذایی داشته باشیم
همراهی، هر چه سن بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شود در رفتارهای خوب غذایی بچه‌ها نقش مهم‌تری دارد.
«ش» بهشت، شادی و شوخ‌طبعی است، شما با داد و بیداد و فریاد و اخم‌وتخم و این‌ها نمی‌توانید به بچه‌ای به زور غذا دهید.
آیا من هیچوقت به‌زور به بچه‌ام غذا نمی‌دهم؟
چرا! گاهی اوقات قاطعیت رو هم به خرج دادم ولی هر موقع که با شادی و شوخ طبعی بوده، موفقیت من بیشتر بوده است
«ت» بهش چیست؟
تشویق است، مادران و پدران خواهش می‌کنم، برای تشویق بچه‌ها به غذا خوردن از مواد غذایی بی‌ارزش استفاده نکنید!
خواهش می‌کنم تشویق‌هایی که باعث شرطی شدن بچه می‌شود، انجام ندهید!
نگویید اگر غذا خوردی بهت چیزی‌می‌دهم
بگویید وقتی غذا خوردی این کار را می‌کنیم…
وقتی غذا خورده شد این کارا می‌کنیم…
ضمن اینکه تشویق‌های ما برای غذا خوردن بچه‌ها، بهتراست به تشویق‌های لفظی، نگاهی، قربون صدقه‌ای، محدود شود، لازم نیست تشویق های خیلی عجیب و غریب داشته باشید.
بچه حس شما را می‌گیرد، نگاه و محبت شما را می‌گیرد، این بزرگ‌ترین تشویق است.
پس بهشت را که بازی، همراهی، شادی و شوخ‌طبعی و تشویق است، اگر به عنوان الگویی خوب برای اصلاح رفتارهای غذایی بچه در نظر بگیرید قطعا موفق می‌شوید.
در این دوران مهم کرونایی این نکته خیلی مهم است، چون مادران خسته هستند، سطح انرژی آنها پایین آمده، دل‌تنگی به‌همه غالب شده ولی اگر بچه کوچک دارید او هیچ تقصیری ندارد.
اتفاقاً وقتی‌که با بچه سرگرم می‌شوید و برای او وقت باکیفیت می‌گذارید، مطمئن باشید بعد از آن حال خودتان هم بهتر می‌شود.
یادتان باشد، بهشت، همراهی شادی و شوخ‌طبعی و تشویق در بعضی مواقع اگر در زمان خودش انجام نشود، اصلا نتیجه نمی‌دهد!
مثلاً اگر شما بچه یک‌ونیم ساله دارید، این‌قدر گذاشتید گرسنه شده حالا می‌خواهیم با او بهشت را تمرین کنید، با او بازی کنید، اصلا آنقدر گرسنه است و دادوفریاد دارد که نمی‌شود.
پس زمان خیلی مهم است، نباید بگذارید بچه آنقدر گرسنه شود و تازه شروع کنید به او غذا بدهید.
نکته های خیلی مهم در باب تغذیه وجود دارند که لازم است در بستر هر خانواده شخصی سازی شوند.
